Κατηγορία: ΑΡΧΙΚΗ

1. Μαθαίνεις να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου

Είναι γεγονός ότι μία στις τρεις γυναίκες στην Ελλάδα είναι θύμα βίαιης συμπεριφοράς από τρίτους.

Το ποσοστό είναι τεράστιο για να αφήσεις τη ζωή σου και την ακεραιότητά της στην τύχη.

2. Αποκτάς αυτοπεποίθηση

Όπως μας επιβεβαιώνει η επιστήμη της ψυχολογίας, οι θύτες συνήθως αισθάνονται ότι πρέπει να αποδείξουν είτε την ανωτερότητά τους είτε ότι αυτοί έχουν τον έλεγχο είτε τέλος πάντων τον ανδρισμό τους (κόμπλεξ κατωτερότητας, ανασφάλειες, κ.α.) κι επομένως επιλέγουν ένα θύμα αδύναμο να αντιδράσει, ώστε να εξασφαλίσουν με επιτυχία την δήθεν υπεροχή τους. Η «αδυναμία» αυτή δεν αναγνωρίζεται μόνο βάσει του παράγοντα φύλου ή της σωματικής δύναμης, αλλά και του τι εκπέμπουμε ως άνθρωποι και προσωπικότητες, δηλαδή βάσει της «αύρα μας».

Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που φαίνεται φοβισμένος έχει διαφορετική γλώσσα και στάση σώματος, ακόμα και βηματισμό, από έναν άνθρωπο που περπατά γεμάτος αυτοπεποίθηση. Επομένως, το να γνωρίζεις ότι μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου ενάντια στον οποιοδήποτε θύτη, σου αυξάνει την αυτοπεποίθηση, και σου προσδίδει δυναμισμό, γεγονός το οποίο μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά στο να δεχτείς μία βίαιη επίθεση. Και η ιδανική νίκη, σύμφωνα με τον δάσκαλο Σουν Τζου, είναι αυτή που επιτυγχάνεται χωρίς κόπο, χωρίς περιττές απώλειες και, τελικά, χωρίς μάχη.

Επιπλέον, αυτός ο δυναμισμός δύναται να σε βοηθήσει και στην αποτελεσματικότερη διεκδίκηση ρόλων, δικαιωμάτων, κοινωνικών θέσεων, αξιωμάτων κλπ στη ζωή σου, καθώς και στην αποτελεσματικότερη διαχείριση καταστάσεων.

3. Χτίζεις ένα όμορφο σώμα κάνοντας γυμναστική

Η ποικιλομορφία των πολεμικών τεχνών μας δίνει αμέτρητες δυνατότητες επιλογής του τρόπου εκγύμνασης του σώματός μας. Για παράδειγμα, αν μας αρέσει η ήπια γυμναστική και μας ενδιαφέρει η αυτοάμυνα, χωρίς το στοιχείο της επιθετικότητας, τότε το Wing Chun Kung Fu είναι ιδανικό για την περίπτωσή μας. Αν θέλουμε το πρόγραμμα εκγύμνασης να είναι ιδιαίτερα έντονο και μας αρέσουν οι εκφράσεις επιθετικότητας, τότε το Kick Boxing, το Jiu Jitsu, το Muay Thai και το Krav Maga εξυπηρετούν τον σκοπό μας. Αν απλά μας ενδιαφέρει κάτι πιο «ενεργειακό», που ασχολείται περισσότερο με την ψυχική και πνευματική μας ανάταση, τότε θα λατρέψουμε το Tai Chi. Το κάθε στυλ έχει τη δική του φιλοσοφία και τρόπο διαχείρισης τόσο του σώματός μας όσο και της πνευματικής μας κατάστασης. Επομένως, εξαρτάται από εμάς να επιλέξουμε το κατάλληλο στυλ, με βάσει τις ανάγκες και τα θέλω μας.

Στην Ιαπωνική φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών που ενσωματώνει στοιχεία τόσο από το βουδισμό, όσο κι από τη σιντοϊσμό συναντούμε μία σέκτα τόσο παλιά που η γέννηση της χάνεται στο πέρασμα των αιώνων. Στην κυριολεξία Νίντζα (Iαπωνικά: 忍者‎) σημαίνει κατάσκοπος, η λέξη Νίντζα προφέρεται από την ένωση δύο ιδεογραμμάτων kanji 忍者 συνήθως γράφεται ως shinobi-no-mono (忍の者). Έξω από την Ιαπωνία ακόμα και σήμερα λίγα πράγματα είναι γνωστά για το Ninjutsu (忍術), την τέχνη των Νίντζα (忍者) και αυτά κυρίως για εμπορικούς λόγους. Αλλά και στην ίδια την Ιαπωνία ακόμα τα στοιχεία είναι ελάχιστα, κυρίως επειδή οι σχετικές γνώσεις τηρήθηκαν μυστικές και με μεγάλη αυστηρότητα. Πρέπει να γεννηθεί κανείς σε οικογένεια Νίντζα (忍者), για να εκπαιδευτεί και να αποδεχτεί την τέχνη τους το Ninjutsu (忍術).

Το Ninjutsu (忍術) είναι θέμα απόκρυφο, όχι απαγορευμένο. Ακόμα κι σήμερα, στην Ιαπωνία, ξαφνιάζει το πόσο λίγα είναι γνωστά για τους Νίντζα (忍者). Οι Samurai (侍), λόγου χάρη, οι πολεμιστές της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, ήταν ευγενείς και ανήκαν στην τάξη Bushi (武士). Σε κανέναν άλλο δεν επιτρεπόταν να γίνει Samurai (侍) και να φορά δυο σπαθιά. Οι Νίντζα (忍者) ξεφύτρωσαν από τους Ηinin (否認), ένα κατώτερο υποθετικά κοινωνικό στρώμα.

Το Ninjutsi (忍術) είναι μια πανάρχαια τέχνη, τόσο παλιά, που κανείς δεν είναι βέβαιος για την πηγή της, αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι γεννήθηκε κάπου στην Κίνα την περίοδο της δυναστείας των Tang. Κατά το πέρασμα των αιώνων οι Ιάπωνες υιοθέτησαν ένα σωρό στοιχεία του κινέζικου πολιτισμού. Η Ιαπωνική κοινωνία ήταν από πάντα αυστηρά διαστρωματωμένη. Η κοινωνική ιεραρχία είναι απόλυτα προσδιορισμένη κι ούτε τολμά κανείς να ονειρευτεί ότι μπορεί να ξεπεράσει τα όρια που του έθεσε η ζωή. Είναι το κάρμα του, το στίγμα του, όχι μόνο το κοινωνικό, αλλά και το πολιτικό. Φυσικά, από τους αριστοκράτες Βushi (武士) τους χώριζε χάσμα αγεφύρωτο. Αλλά, καθώς ο εμφύλιος έπαιρνε όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στη χώρα, οι Samurai (侍) άρχισαν όλο και περισσότερο να χρειάζονται τις εξειδικευμένες τεχνικές των Νίντζα (忍者), γιατί τους ίδιους τους δέσμευε ο κώδικας του Bushido (武士道), που τους απαγόρευε να κάνουν ένα σωρό πράγματα. Οπότε οι Samurai (侍) μίσθωναν τους Νίντζα (忍者) για να κάνουν για λογαριασμό τους εμπρησμούς, δολοφονίες και κάθε είδους ανορθόδοξες ενέργειες, που στους ίδιους απαγορεύονταν. Λόγου χάρη, η ιστορία λέει ότι η πρώτη σημαντική εμφάνιση των Νίντζα (忍者) γίνεται τον 6ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο αντιβασιλέας Sotoku τους χρησιμοποίησε ως κατασκόπους. Ήταν τόσες οι ικανότητες τους, που ο αριθμός τους αυξήθηκε εντυπωσιακά κατά τη διάρκεια των περιόδων Heian (平安) και Kamakura (鎌倉). Οι περισσότεροι ζούσαν νότια. Το Kyoto (京都) το έλεγχαν στην κυριολεξία μετά το πέσιμο του ήλιου.

Αλλά η τελευταία φορά που τους ακούμε να παίζουν σημαντικό ρόλο είναι κατά τη διάρκεια των πολέμων της χερσονήσου Shimabara (利用者), όταν χρησιμοποιήθηκαν για να καταπνίξουν μια εξέγερση των χριστιανών των νησιών Κyushu (九州). Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι συνέχισαν να δρουν σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του Shogunate των Tokugawa. Κατά τις αρχές του 17ου αιώνα, τότε που ο Ieyasu Tokugawa (徳川 家康) είχε ενώσει τους αντιμαχόμενους ευγενείς δημιουργώντας το Shogunate των Tokugawa, που θα διαρκούσε διακόσια ολόκληρα χρόνια που νοιάζονταν ελάχιστα ή και καθόλου για την ανθρώπινη ζωή. Οι Samurai (侍) ήταν πολεμιστές που εκτελούσαν απλώς τις εντολές του αφέντη τους, πιστοί μόνο σ’ εκείνον και στο Bushido (武士道). Αλλά ο κώδικας του Bushido (武士道), μ’ όλη την ακαμψία του, είχε έναν πυρήνα ανθρωπιάς, πυρήνα που κάποιοι Samurai (侍) είχαν αποφασίσει ν’ αγνοήσουν, έτσι ήρθε μια εποχή που οι Samurai (侍) πήγαν να διδαχτούν από τους Νίντζα (忍者). Κι έτσι ο δρόμος διαστρεβλώθηκε. Μέσα από το Ninjutsu (忍術), οι Samurai (侍) διδάχτηκαν τον πόλεμο στο δάσος, την τέχνη της μεταμφίεσης, το camouflage, τη χρήση των κωδίκων και της βουβής συνεννόησης, την κατασκευή εμπρηστικών βομβών και προπετασμάτων καπνού και ούτω καθεξής. Οι Νίντζα (忍者) δε δεσμεύονταν από το Δρόμο του Πολεμιστή (Bushido 武士道). Για κείνους το Bushido (武士道) δεν ήταν παρά μια λέξη σαν όλες τις άλλες. Η άνοδος τους υπήρξε γοργή. Αφού ήταν τόσο αποτελεσματικοί, οι ανώτερες τάξεις τους χρησιμοποιούσαν όλο και πιο συχνά. Κι όσο μεγάλωνε ο πλούτος τους, τόσο πιο εκλεπτυσμένες και περίπλοκες γίνονταν οι τεχνικές τους. Στην Ιαπωνία υπάρχουν πολλά ryū (流) δηλαδή σχολές. Περισσότερα απ’ όσα εμφανίζονται στις κυβερνητικές απογραφές. Οπότε, η ποικιλία των τεχνικών που διδάσκονται είναι, στην ουσία, απεριόριστη. Συχνά το καλό και το κακό μεταδίδονται στους μαθητές χωρίς καμιά διάκριση. Το πρώτο πράγμα που διδάσκονται είναι ότι για να είσαι πραγματικός γνώστης πρέπει να ερευνήσεις ακόμα και το σκοτάδι. Kάθε ryū (流) που στην περίπτωση των Νίντζα (忍者) σημαίνει και κάθε ξεχωριστή φαμίλια, ειδικευόταν σε συγκεκριμένες μορφές πάλης, κατασκοπείας, απόκρυψης, κτλ, έτσι που να μπορεί κανείς, μελετώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, να εξακριβώσει σε ποια ryū (流) ανήκει ο Νιnja (忍者). Λόγου χάρη, η Shindenfudo-ryū (神伝不動流) ήταν γνωστή για την τεχνική της στα μικρά όπλα, κυρίως στα Shuriken, η Gyokko-ryū (玉虎流) ειδικευόταν στα πλήγματα, που αδρανοποιούν το κεντρικό νευρικό σύστημα, οι μαθητές της Kotō-ryū (虎倒流) ήταν τεχνίτες στο σπάσιμο των οστών του αντιπάλου, άλλοι χρησιμοποιούσαν τον υπνωτισμό, και ούτω καθεξής.

Στην Ιαπωνική παράδοση υπάρχει αρκετή δόση δεισιδαιμονίας. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμα και για μαγεία. Στην ιστορία της Ιαπωνίας συχνά είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις το πραγματικό γεγονός από το μύθο. Στους Νίντζα (忍者) αποδίδονται κατορθώματα που θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν χωρίς την επιστράτευση κάποιας μαγικής δύναμης. Πολύ συχνά, οι Νίντζα (忍者) ήταν έμπειροι Yogien (化学者), δηλαδή χημικοί. Τα δηλητήρια που χρησιμοποιούν οι Νίντζα (忍者). αν τα καταπιείς, είναι απολύτως ακίνδυνα. Μια από τις δημοφιλέστερες τεχνικές για τη χρησιμοποίηση τους ήταν να τα επεξεργάζεσαι ώσπου να γίνουν παχύρρευστα κι έπειτα να το αλείφουν στο shuriken (手裏剣), το οποίο όταν εκτοξεύεται σκοτώνει και μόνο που θα γρατσουνίσει τον αντίπαλο.

Πριν τριακόσια τόσα χρόνια ήταν η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκαν σε κάτι πολύ σημαντικό. Κατά τη διάρκεια του δέκατου έβδομου αιώνα στην Ιαπωνία έγιναν μεγάλες αλλαγές. Η χώρα, από πολλές απόψεις, έπαψε να είναι αυτό που ήταν. Ωστόσο, τέτοιες παραδόσεις δύσκολα σβήνουν, ακόμα και με την επέμβαση του χρόνου. Τελικά το τι σημαίνει Νίντζα (忍者) δεν είναι εύκολο ν’ απαντηθεί όπως συμβαίνει με τόσα άλλα που αφορούν την Ιαπωνία. Άλλωστε, η αρχή τους βρίσκεται κάπου αλλού, στη μακρά μιλιταριστική ιστορία της χώρας.